نور ماه (قرآن)از منابع نور که در آیات قرآن به آن‌ها اشاره شده، «ماه» است. ۱ - آفرینش نور ماهآفرینش نور ماه، به امر خدا: «هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياءً وَ الْقَمَرَ نُوراً ... يُفَصِّلُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ؛او كسى است كه خورشيد را روشنايى‌بخش، و ماه را نورافشان قرار داد؛ ... او آيات خود را براى گروهى كه آماده درك حقايقند، شرح مى‌دهد.» ۲ - چراغ نورانی آسمانماه، چراغى نورانى و روشن در آسمان: تَبارَكَ الَّذِي جَعَلَ فِي السَّماءِ ... وَ قَمَراً مُنِيراً. ۳ - منشأ نور ماهمنشأ نور ماه عبارت است از: ۳.۱ - خداوندنورافشانى ماه در آسمان، از سوى خداوند: ۱. تَبارَكَ الَّذِي جَعَلَ فِي السَّماءِ بُرُوجاً وَ جَعَلَ فِيها سِراجاً وَ قَمَراً مُنِيراً. ۲. «هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياءً وَ الْقَمَرَ نُوراً وَ قَدَّرَهُ مَنازِلَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَ الْحِسابَ ما خَلَقَ اللَّهُ ذلِكَ إِلَّا بِالْحَقِّ يُفَصِّلُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ؛او كسى است كه خورشيد را روشنايى‌بخش، و ماه را نورافشان قرار داد؛ و براى آن منزلگاههايى مقدّر كرد، تا عدد سالها و حساب زمان را بدانيد؛ خداوند اين را جز بحق نيافريده؛ او آيات خود را براى گروهى كه آماده درك حقايقند، شرح مى‌دهد.» ۳.۲ - ربوبیت و تدبیرنور و فروزندگى ماه، جلوه‌اى از ربوبیت و تدبیر خداوند: «إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ ... • هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياءً وَ الْقَمَرَ نُوراً ...؛ پروردگار شما، خداوندى است كه ... او كسى است كه خورشيد را روشنايى‌بخش، و ماه را نورافشان قرار داد....» ۳.۳ - نور خورشیدنور ماه، كسب شده از نور خورشید: ۱. «... وَ جَعَلَ فِيها سِراجاً وَ قَمَراً مُنِيراً؛... و در ميان آن، چراغ روشن خورشيد و ماه تابان آفريد.» ۲. «وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُوراً وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً؛و ماه را در ميان آن‌ها مايه روشنايى، و خورشيد را چراغ فروزانى قرارداده است؟!» ۳. «وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها • وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها؛ به خورشيد و گسترش نور آن در صبحگاهان سوگند، و به ماه هنگامى كه از پى آن در آيد.» ۴ - پانویس
۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳۱، ص۵۶۰، برگرفته از مقاله «منابع نور (ماه)». |